Μπορεί κάποιοι να πηγαίνουν κόντρα στην κρίση της αισθητικής και να παλεύουν για πολιτιστική αναβάθμιση της καθημερινότητάς μας, που τόσο την έχουμε ανάγκη, μιας και θα ήταν μια διέξοδο για την πικρή ζωή που ζούμε τον τελευταίο καιρό.
Kάποιοι άλλοι όμως δεν νοιάζονται και μας οδηγούν στην αισθητική καταρράκωση, αδιαφορώντας για τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει η παρατήρηση αυτού του θεάματος στην είσοδο του κήπου του Ζαππείου.
Κατά την πρόσφατη ανακαίνιση του καφέ που αποτελεί μέρος του κήπου φαίνεται ότι δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία στην ιστορικότητα του περιβάλλοντος χώρου του Ζαππείου και στην επιλογή των φυτών που επιλέχτηκαν για τα παρτέρια του καταστήματος. Τα κουφάρια των δέντρων στην είσοδό του, σοκάρουν και επιβάλλεται να αντικατασταθούν, ενώ στα νέα δέντρα θα πρέπει να δοθεί ο απαραίτητος χώρος για την ανάπτυξη του ριζικού τους συστήματος. Μπορεί κάποιος να το θεωρήσει λεπτομέρεια, αλλά ένα καρατομημένο δέντρο για κάποιους άλλους μπορεί να αντικατοπτρίζει την απαξίωση της ζωής που λίγα μέτρα πιο μέσα οργιάζει. Η εφαρμογή της συγκεκριμένης κηποτεχνικής πρότασης, σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί της παραλιακής ή σε κάποιο βενζινάδικο της εθνικής οδού, ίσως να μην τραβούσε την προσοχή. Δεν μπορεί να συμβαίνει το ίδιο σε ένα πολυσύχναστο δρόμο σαν την Βασιλίσσης Αμαλίας, και δίπλα στην είσοδο του κήπου του Ζάππειου.
Κείμενο-φωτο
Κατσογιάννη Σταυρούλα
γεωπόνος – αρχιτέκτων τοπίου
