Συμμετέχει, μελετά, αρθρογραφεί, ταξιδεύει, ενημερώνεται με στόχο να προσφέρει όσο μπορεί στην αναβάθμιση του τοπίου που μας περιβάλλει.

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

H XAΡΤΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ


IΣΤΟΡΙΚΟΙ ΚΗΠΟΙ - Η Χάρτα της Φλωρεντίας (1982)
Εγκρίθηκε από το ICOMOS τον Δεκέμβριο του 1982
Ιστορικοί Κήποι
Κατά τη συνάντηση της Διεθνούς Επιτροπής του ICOMOS-IFLA για τους Ιστορικούς Κήπους στη Φλωρεντία, στις 21 Μαΐου 1981, αποφασίστηκε η σύνταξη μιας Xάρτας για τη διατήρηση των ιστορικών κήπων, η οποία θα έφερε το όνομα της πόλης. Η Χάρτα της Φλωρεντίας συντάχθηκε από την Επιτροπή και εγκρίθηκε από το ICOMOS στις 15 Δεκεμβρίου 1982 ως προσθήκη στη Χάρτα της Βενετίας, όσον αφορά στο συγκεκριμένο αυτό τομέα.

Ορισμοί και Στόχοι
Άρθρο 1
«Ένας ιστορικός κήπος είναι μια αρχιτεκτονική και φυτοκομική σύνθεση που ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο από ιστορική ή καλλιτεχνική πλευρά». Ως τέτοιο πρέπει να θεωρείται μνημείο.

Άρθρο 2
«Ο ιστορικός κήπος είναι μια αρχιτεκτονική σύνθεση της οποίας τα συστατικά στοιχεία είναι κυρίως φυτικά και ως εκ τούτου ζωντανοί οργανισμοί, που σημαίνει ότι είναι φθαρτοί και ανανεώσιμοι». Επομένως, η εμφάνισή του αντανακλά την αιώνια ισορροπία μεταξύ του ετήσιου κύκλου των εποχών, της ανάπτυξης και της φθοράς της φύσης, και της επιθυμίας του καλλιτέχνη και του τεχνίτη να την κρατήσει για πάντα αναλλοίωτη.

Άρθρο 3
Ως μνημείο, ο ιστορικός κήπος πρέπει να προστατεύεται σύμφωνα με το πνεύμα της Χάρτας της Βενετίας. Ωστόσο, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα ζωντανό μνημείο, η διατήρησή του πρέπει να διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες οι οποίοι αποτελούν και το θέμα της παρούσας Χάρτας.

Άρθρο 4
Η αρχιτεκτονική σύνθεση του ιστορικού κήπου περιλαμβάνει:
-Το σχέδιο και την τοπογραφία του
-Τη βλάστησή του, συμπεριλαμβανομένων των διαφορετικών ειδών, αναλογιών, χρωματικών σχεδίων, το σχεδιασμό των κενών του χώρων και των αντίστοιχων υψών.
-Τα δομικά και διακοσμητικά του στοιχεία
-Το νερό, ρέoν ή στάσιμο, που αντανακλά τον ουρανό.

Άρθρο 5
Ως έκφραση της άμεσης συγγένειας μεταξύ του πολιτισμού και της φύσης, και ως ένας τόπος ψυχαγωγίας και ανάπαυσης, ο κήπος αποκτά την συμπαντική σημασία μιας ιδεατής εικόνας του κόσμου, ενός «παραδείσου» με την ετυμολογική έννοια του όρου, και επιπλέον αποτελεί μαρτυρία ενός πολιτισμού, της τεχνοτροπίας, της εποχής και συχνά της επινοητικότητας ενός καλλιτέχνη δημιουργού.

Άρθρο 6 
Ο όρος «ιστορικός κήπος» μπορεί εξίσου να ισχύει για τους μικρούς κήπους και τα μεγάλα πάρκα, είτε τα επισήμως οριοθετημένα είτε τα φυσικά τοπία.

Άρθρο 7
Συνδεδεμένος ή όχι με ένα κτήριο, περίπτωση στην οποία αποτελεί αναπόσπαστο συμπλήρωμα του, ο ιστορικός κήπος δεν μπορεί να απομονωθεί από το ιδιαίτερό του περιβάλλον, αστικό ή της υπαίθρου, τεχνητό ή φυσικό.

Άρθρο 8
Μια ιστορική τοποθεσία είναι ένα ιδιαίτερο τοπίο που σχετίζεται με μια αξιομνημόνευτη πράξη, όπως είναι για παράδειγμα ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, ένας γνωστός μύθος, μια επική μάχη, ή το θέμα μιας διάσημης απεικόνισης.

Άρθρο 9
Η διατήρηση των ιστορικών κήπων εξαρτάται από την αναγνώρισή τους και την καταγραφή τους. Απαιτούν αρκετών ειδών ενέργειες, κυρίως συντήρησης, διατήρησης και αποκατάστασης. Σε μερικές περιπτώσεις η ανακατασκευή συνιστάται. Η αυθεντικότητα ενός ιστορικού κήπου εξαρτάται τόσο από το σχεδιασμό του και την αξιολόγηση των επιπλέον μερών του, όσο και από τα διακοσμητικά του στοιχεία και την επιλογή των φυτών ή των ανόργανων υλικών που χρησιμοποιούνται για το καθένα από τα τμήματά του.

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ, ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ, ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ
Άρθρο 10
Σε κάθε εργασία συντήρησης, διατήρησης, αποκατάστασης ή ανακατασκευής ενός ιστορικού κήπου, ή μέρος του, όλα τα στοιχεία που τον συνθέτουν πρέπει να αντιμετωπίζονται παράλληλα. Ο διαχωρισμός των διαφόρων επεμβάσεων μπορεί να προσβάλει την ενότητα του συνόλου.

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ
Άρθρο 11
Η ανελλιπής συντήρηση του ιστορικού κήπου είναι εξαιρετικής σημασίας. Δεδομένου ότι το κυρίαρχο στοιχείο είναι η βλάστηση, η διατήρηση του κήπου σε αμετάβλητη κατάσταση απαιτεί εξίσου την άμεση αντικατάσταση φυτών, όταν αυτή απαιτείται, και μακροπρόθεσμο προγραμματισμό της περιοδικής ανανέωσης τους (αποψίλωση και μεταφύτευση των ειδών αυτών).

Άρθρο 12 Τα είδη των δέντρων, των θάμνων, των φυτών και των λουλουδιών για να μπορούν να αντικαθίστανται περιοδικά πρέπει να επιλέγονται σύμφωνα με την καθιερωμένη και αναγνωρισμένη πρακτική κάθε βοτανικής και φυτοκομικής περιοχής και με στόχο να εκτιμάται η αρχική ανάπτυξή τους και διατήρησή τους.

Άρθρο 13
Τα μόνιμα ή κινητά αρχιτεκτονικά, γλυπτικά ή διακοσμητικά στοιχεία που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ιστορικού κήπου πρέπει να απομακρύνονται ή να μετατοπίζονται μόνο στην περίπτωση που αυτό είναι επιβεβλημένο για τη συντήρηση ή την αποκατάστασή τους. Η αντικατάσταση ή η αποκατάσταση στοιχείων που απειλούνται από τη φθορά πρέπει να βρίσκεται σε συμφωνία με τις αρχές της Χάρτας της Βενετίας και πρέπει να δηλώνεται η ημερομηνία κάθε πλήρους αντικατάστασής τους.

Άρθρο 14
Ο ιστορικός κήπος πρέπει να διατηρείται σε κατάλληλο περιβάλλον. Οποιαδήποτε αλλαγή του φυσικού περιβάλλοντος, η οποία θα θέσει σε κίνδυνο την οικολογική ισορροπία, πρέπει να απαγορεύεται. Αυτή η φροντίδα είναι κατάλληλη για όλους τους τομείς των υποδομών, είτε εσωτερικών είτε εξωτερικών (αποστραγγιστικά έργα, αρδευτικά συστήματα, οδοί, χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων, περιφράξεις, υπηρεσίες φύλαξης, εξυπηρέτηση αναγκών των επισκεπτών κ.λπ.)

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Άρθρο 15
Καμία εργασία αποκατάστασης, και πάνω απ’ όλα καμία εργασία ανακατασκευής, σε ιστορικό κήπο δεν πρέπει να αναλαμβάνεται χωρίς προηγούμενη ενδελεχή έρευνα για την εξασφάλιση ότι μια τέτοια εργασία θα εκτελεστεί με επιστημονικό τρόπο και θα περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα στάδια, από την εκσκαφή έως την τήρηση αρχείου σχετικού με τον υπό αποκατάσταση κήπο αλλά και με παρόμοιους κήπους. Πριν ξεκινήσουν οι εργασίες, πρέπει να συνταχθεί ένα πρόγραμμα, επί τη βάσει της ήδη γνωστής έρευνας, και πρέπει να υποβληθεί σε μια ομάδα ερευνητών για να το εξετάσουν από κοινού και να το εγκρίνουν.

Άρθρο 16
Η εργασία της αποκατάστασης πρέπει να σέβεται τα διαδοχικά στάδια της εξελικτικής διαδικασίας του κάθε κήπου. Κατά κύριο λόγο, δεν πρέπει να δίδεται προτεραιότητα σε καμία περίοδο έναντι κάποιας άλλης, εκτός από κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, όπου ο βαθμός της βλάβης ή της καταστροφής, που επηρεάζει συγκεκριμένα σημεία του κήπου, είναι τέτοιος που να αποφασίζεται η ανακατασκευή του, βάσει των σωζόμενων καταλοίπων ή αδιαμφισβήτητων στοιχείων τεκμηρίωσης. Ειδικότερα, αυτή η ανακατασκευή μπορεί να επιχειρηθεί στα τμήματα του κήπου που βρίσκονται σε εγγύτητα με το κτήριο που περιλαμβάνεται σε αυτόν, έτσι ώστε να αναδεικνύεται η σημασία τους στο σχεδιασμό του κήπου.

Άρθρο 17
Όπου ένα κήπος έχει εντελώς εξαφανιστεί ή δεν υπάρχουν παρά μόνο υποθετικά στοιχεία των διαδοχικών του φάσεων, η ανακατασκευή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ιστορικός κήπος.

ΧΡΗΣΗ
Άρθρο 18Ενώ ο κάθε ιστορικός κήπος έχει σχεδιαστεί για την οπτική απόλαυση και την αξία της περιήγησης, η πρόσβαση σε αυτόν πρέπει να περιορίζεται στο βαθμό που το απαιτεί το μέγεθός του και η ευπάθειά του, έτσι ώστε να διατηρηθεί η φυσική του δομή και το πολιτισμικό του μήνυμα.

Άρθρο 19
Από τη φύση του και τη σκοπιμότητά του, ο ιστορικός κήπος είναι ένα γαλήνιο μέρος που συμβάλλει στην ανθρώπινη επαφή, στην ηρεμία και στη γνώση της φύσης. Η κατανόηση της καθημερινής του χρήσης πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με το ρόλο του σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις όπου φιλοξένει εορταστικές εκδηλώσεις. Ως εκ τούτου, οι συνθήκες της περιστασιακής αυτής χρήσης του ιστορικού κήπου πρέπει να καθορίζονται με σαφήνεια, έτσι ώστε η κάθε τέτοια εκδήλωση να μπορεί η ίδια να υπηρετήσει την ανάδειξη της εικόνας του κήπου, αντί της παραποίησης ή της καταστροφής του.

Άρθρο 20
Ενώ οι ιστορικοί κήποι μπορεί να είναι κατάλληλοι για ήσυχα παιχνίδια ως συμβάντα της καθημερινότητας, πρέπει επίσης να σχεδιάζονται ξεχωριστές περιοχές κατάλληλες για ζωηρά και έντονα παιχνίδια και αθλήματα σε εγγύτητα με τους ιστορικούς κήπους, έτσι ώστε οι ανάγκες της κοινωνίας να ικανοποιούνται χωρίς επιφύλαξη αναφορικά με τη διατήρηση των κήπων και των τοπίων.

Άρθρο 21
Το έργο της συντήρησης και της διατήρησης, του οποίου η επιλογή κατάλληλου χρόνου εκτέλεσής του καθορίζεται από την εποχή του έτους, καθώς και συνοπτικές επεμβάσεις, οι οποίες εξυπηρετούν την αποκατάσταση της αυθεντικότητας του κήπου, πρέπει πάντα να προηγούνται των αξιώσεων για δημόσια χρήση. Όλες οι ρυθμίσεις για την επισκεψιμότητα των ιστορικών κήπων πρέπει να υπόκεινται σε κανονισμούς που να εξασφαλίζουν ότι προστατεύεται το πνεύμα του χώρου.

Άρθρο 22
Εάν ένας κήπος είναι περιφραγμένος, η περίφραξή του δεν πρέπει να απομακρύνεται πριν από τη διερεύνηση όλων των πιθανών συνεπειών που μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγές στην ατμόσφαιρα του και να επηρεάσουν την προστασία του.

ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Άρθρο 23
Είναι καθήκον των αρμοδίων αρχών να εφαρμόσουν, βάσει συστάσεων από πεπειραμένους ειδικούς, τα κατάλληλα νομικά και διοικητικά μέτρα προστασίας για την αναγνώριση, καταγραφή και προστασία των ιστορικών κήπων. Η προστασία τέτοιων κήπων πρέπει να συμπεριλαμβάνεται μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο που καθορίζει τη χρήση της γης και αυτή η πρόβλεψη πρέπει να διατυπώνεται έγκαιρα σε επίσημα έγγραφα σχετικά με τον περιφερειακό και τοπικό σχεδιασμό. Είναι επίσης καθήκον των αρμόδιων αρχών να εφαρμόσουν, βάσει συστάσεων από πεπειραμένους ειδικούς, τα οικονομικά μέτρα τα οποία θα εξυπηρετήσουν τη διαρκή συντήρηση, διατήρηση και αποκατάσταση, και όπου είναι απαραίτητο, την ανακατασκευή των ιστορικών κήπων

Άρθρο 24
Ο ιστορικός κήπος αποτελεί ένα από τα στοιχεία της πολιτισμικής κληρονομιάς του οποίου η επιβίωση, λόγω της φύσης του, απαιτεί εντατική, συνεχή φροντίδα από εξειδικευμένους επιστήμονες. Κατάλληλη μέριμνα πρέπει λοιπόν να ληφθεί για την εκπαίδευση αυτών των ατόμων, είτε πρόκειται για ιστορικούς, αρχιτέκτονες, αρχιτέκτονες τοπίου, κηπουρούς ή βοτανολόγους. Πρέπει επίσης να ληφθεί φροντίδα για την εξασφάλιση ότι υπάρχει τακτική αναπαραγωγή των ποικιλιών των φυτών που είναι απαραίτητα για τη συντήρηση ή την αποκατάστασή του.

Άρθρο 25
Το ενδιαφέρον για τους ιστορικούς κήπους θα πρέπει να προκαλείται από κάθε είδους δραστηριότητα ικανή να εξάρει την πραγματική τους αξία ως μέρους της πολιτισμικής κληρονομιάς, να εξελίξει τη γνώση και την εκτίμησή για αυτούς: προαγωγή της επιστημονικής έρευνας, διεθνής ανταλλαγή και διακίνηση των πληροφοριών, δημοσιεύσεις, συμπεριλαμβανομένων εργασιών προορισμένων για το ευρύ κοινό. Κίνητρα για πρόσβαση του κοινού υπό τους κατάλληλους περιορισμούς και χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την εξάπλωση της συνειδητοποίησης της ανάγκης για τον οφειλόμενο σεβασμό για τη φύση και την ιστορική κληρονομιά. Οι πιο εξέχοντες από τους ιστορικούς κήπους θα πρέπει να προταθούν για να συμπεριληφθούν στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

NOTA BENE
Επιπρόσθετοι όροι που εφαρμόζονται σε ειδικούς τύπους κήπων μπορούν επακολούθως να προσαρτηθούν στην παρούσα Χάρτα με σύντομη περιγραφή των αναφερόμενων ειδικών τύπων.

MOnuMENTA

Η Χάρτα μεταφράστηκε από την Μαρία Κονιώτη


Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ...2012μΧ


"Η πόλη" Γ. Ψυχοπαίδης

Ως το 2030, εκτιμάται,ότι  οι αναπτυσσόμενες χώρες  παγκόσμια, θα έχουν τριπλασιάσει την έκταση των πόλεων, ενώ οι ανεπτυγμένες θα τον έχουν αυξήσει κατά 2,5 φορές. Τι μπορεί λοιπόν να κάνει μια πόλη σήμερα, βιώσιμη, σήμερα που έχουν έρθει τα πάνω κάτω, λόγω της κρίσης της οικονομίας, των ανθρωπίνων  σχέσεων, των αξιών και παράλληλα την απειλή της κλιματικής αλλαγής. Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει η πόλη που διαμορφώνεται, ώστε οι κάτοικοί της να εξασφαλίζουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Ο κίνδυνος να μετατραπούν οι ελληνικές μεγαλουπόλεις σε εγκαταλελειμμένες κοινωνίες με όλες τις συνέπειες, είναι μεγάλος. Το κέντρο των πόλεων έχει απαξιωθεί με παρατημένα κτίρια, παραμένει οικονομικά αδύναμο, κενό από χρήσεις, ενώ χαρακτηρίζεται από γκέτο λαθρομεταναστών και τοξικομανών. Εγκληματικότητα, αυτοδικία, πείνα, έλλειψη συνθηκών υγιεινής, φτώχια πλήττουν όλο και περισσότερο τον άνθρωπο της πόλης. Η περιφέρεια που χαρακτηριζόταν από την ευμάρεια των ανώτερων εισοδηματικά τάξεων εμπλουτίστηκε μέσω της οικιστικής ανάπτυξης με τη λεγόμενη μεσαία τάξη η οποία σήμερα, αδυνατεί να στηρίξει οικονομικά την επιλογή της για αποκέντρωση.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, περίπου το 59% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατοικεί σε αστικές περιοχές μέχρι το 2030. Κάθε χρόνο ο αριθμός των ανθρώπων που ζει σε μικρές ή μεγάλες πόλεις αυξάνεται κατά 67 εκατομμύρια κατά μέσον όρο.  Παράλληλα προβλέπεται ότι θα ευνοηθεί η  περιαστική  ανάπτυξη, λόγω εγκατάστασης  ζωνών κατοικίας και οικονομικής δραστηριότητας σε μεταβατικές ζώνες ανάμεσα στις πόλεις και την ύπαιθρο λόγω της φτηνής εργατικής γης αλλά και του μειωμένου  κόστους μεταφοράς του εργατικού δυναμικού στο τόπο εργασίας.
Η διαβίωση μέσα στην πόλη έχει οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική  διάσταση με τους τομείς αυτούς να αλληλεπιδρούν.  Είναι άραγε εφικτό να δοθεί διέξοδο σε όλους τους τομείς, με κατάλληλες πολιτικές επιλογές,  με την οργάνωση των τοπικών κοινωνιών, με τη  βελτίωση  του φυσικού περιβάλλοντος της πόλης, με την δημιουργία εναλλακτικής απασχόλησης και δραστηριοποίησης;
Η παρέμβαση  των επιστημόνων και η διεπιστημονική συνεργασία μπορεί να οδηγήσει σε πιο ολοκληρωμένες λύσεις αντιμετώπισης των δυσκολιών και σχεδιασμού νέων προτάσεων που θα αναζωογονήσουν  τη πόλη. Στις μέρες μας, οι απόψεις των εκπροσώπων του τύπου και οι κομματικές γραμμές ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων επιβεβαιώνοντας την έλλειψη δημοκρατίας που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Η κοινωνία  έχει πειστεί ότι ίσως μπορεί να αλλάξει τα κακώς κείμενα μέσω του εθελοντισμού, λόγω της πολιτικής ανεπάρκειας, αλλά και της  ελλιπούς παρουσίας  του πνευματικού και επιστημονικού χώρου να στηρίξει τις ανάγκες της ζωής μέσα στη πόλη.
Η πόλη του μέλλοντος μας όμως, είναι μια πόλη που θα βάζει άλλες προτεραιότητες και θα έχει διαφορετική προσέγγιση για την ζωή μέσα σε αυτή και δεν μπορεί παρά να είναι μια πράσινη πόλη με ανθρώπινη κλίμακα. Η ελληνική πολιτεία δεν πείθει ότι «προσπαθεί» να εφαρμόσει φιλοπεριβαλλοντική πολιτική, αναπτύσσει  φοροεισπραχτικούς μηχανισμούς, επιβάλλει πρόστιμα και βάζει τον πολίτη να πληρώνει για αποσπασματική ενεργειακή αναβάθμιση.  Οι ειδικοί επιστήμονες από δημιουργικοί σχεδιαστές και μελετητές του δομημένου περιβάλλοντος, άλλοτε μετατρέπονται  σε απονευρωμένους  γραφειοκράτες πιστοποίησης, άλλοτε  σε εκφραστές της παγκοσμιοποιημένης  αισθητικής και λογικής.
Έχουμε ανάγκη από μια πόλη ζωντανή, ασφαλή που θα μας γεμίζει ενέργεια, θα μας οδηγεί μέσα από πράσινους δρόμους, θα μας ταξιδεύει σε μονοπάτια πολιτισμού, θα μας συνδέει με το ιστορικό παρελθόν μας,  θα μας συσπειρώνει γύρω από αλληλέγγυες γειτονιές.
Οι ελεύθεροι χώροι και οι χώροι πρασίνου μπορούν να λειτουργήσουν σαν ομφαλοί μιας τέτοιας πόλης, ως χώροι συνάθροισης που θα προσφέρουν  ανθρώπινη επαφή, ψυχαγωγία, χαλάρωση, πολιτισμό, άθληση. Από το central park της Νέας Υόρκης ξεκίνησε το «Shakespeare in the park» από μια ομάδα ηθοποιών που δίνει παραστάσεις, και έχει εξαπλωθεί σε πολλές χώρες γιατί βρήκε μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο.
Η κακή ψυχολογία των κατοίκων, το άγχος, οι καταθλιπτικές συμπεριφορές μπορούν να απαλυνθούν μέσα σε ένα πιο πράσινο περιβάλλον. Η επαναπρόσληψη του φυσικού τοπίου στην πόλη με τις φυτοκοινωνίες του αγροτικού και περιαστικού τοπίου να εισέρχονται μέσα σε αυτήν, δημιουργεί συναισθήματα ελευθερίας και ισορροπίας  στον άνθρωπο της πόλης.
Οι ελεύθεροι χώροι υπό προϋποθέσεις και μετά από μελέτη μπορούν να διατεθούν για παραγωγή τροφής (λαχανικά, φρούτα). Η αστική λαχανοκομία δεν είναι κάτι καινούργιο, έχει δοκιμαστεί σε πολλές διαφορετικές κοινωνίες. Απαιτεί  πολύ προσεκτικούς χειρισμούς όμως, για να μην απογοητευτούν οι αστοί γεωργοί  και καταλήξει μια ουτοπία. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την πρόθεση αλλά ούτε και την ικανότητα να καλλιεργήσουν τη γη. Θα πρέπει να γίνεται από αυτούς που εκδηλώνουν ενδιαφέρον, με συγκεκριμένο λειτουργικό καθεστώς, με τη στήριξη γεωπόνου κατά  τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας.
 Πολύ μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στην αειφορία των αστικών αυτών οικοσυστημάτων. Τα υποβαθμισμένα και ασταθή οικοσυστήματα της πόλης μπορούν να αποκτήσουν ζωή  με τη δημιουργία προϋποθέσεων για την αύξηση της βιοποικιλότητας και με   προσπάθεια να γίνουν πιο ισορροπημένα και  αυτότροφα με την έννοια του περιορισμού των εξωτερικών εισροών προς αυτά. Επίσης μεγάλη συμβολή στη εξυγίανση του αστικού περιβάλλοντος θα μπορούσαν να προσφέρουν τα περιαστικά οικοσυστήματα που λόγω πυρκαγιών, ή ανθρώπινων παρεμβάσεων έχουν χάσει τη σημασία τους.
Το καθαρό περιβάλλον, ο καθαρός αέρας, είναι προϋπόθεση για την καλή υγεία των κατοίκων. Η συγκράτηση ρύπων και σωματιδίων από τα δέντρα έχει σημαντικό αντίκτυπο στο επίπεδο ζωής. Τόσο το πράσινο όσο και η χρήση εναλλακτικής μετακίνησης (ποδήλατο, περπάτημα) βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι αστικές αναπλάσεις καλούνται να δώσουν λύσεις και να ξορκίσουν το κακό, σε υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης. Θα μπορούσαν να φέρουν καλά αποτελέσματα, όταν δεν θα εμπλέκονται τοπικά συμφέροντα με ψηφοθηρικές απαιτήσεις, όταν αντιμετωπίζονται διεπιστημονικά, σαν ένα σύστημα πολυπαραγοντικό  που επαναπροσδιορίζει τις χρήσεις  του και ακολουθεί αρχές πιο φιλικές για τον άνθρωπο.
Η μείωση της κατανάλωσης της ενέργειας είναι εφικτή ακολουθώντας κανόνες βιοκλιματικού σχεδιασμού, της εκμετάλλευσης του ήλιου, του αέρα, του νερού, του εδάφους, της  επανάχρησης υλικών. Άλλωστε η εξοικονόμηση ενέργειας έχει και οικονομικό αντίκτυπο τόσο σαν αποτέλεσμα όσο και στην επιχειρηματική ανάπτυξη πράσινων εφαρμογών. Τα ανταποδοτικά οφέλη για την κοινωνία που αποδέχεται τον εναλλακτικό αυτό τρόπο λειτουργίας είναι τεράστια.
Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν γνωστά όλα αυτά αλλά πως μπορούν να γίνουν πράξη και ειδικά σήμερα που υπάρχει οικονομική στενότητα και πολιτική αβουλία. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν μια κοινωνία ξεκινά να ονειρεύεται, να θέτει στόχους, να ξέρει που θέλει να φτάσει και το γιατί, τότε θα βρει τον τρόπο. Απλά θα πρέπει να αφυπνιστεί, να πιστέψει στη δύναμή της και να μην φοβάται να διεκδικεί. Όσο για την πολιτική και τους πολιτικούς μάλλον θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν  τις ανάγκες της κοινωνίας,  γιατί αλλιώς θα κινδυνεύσουν να μείνουν στο περιθώριο.

Κατσογιάννη Σταυρούλα
Γεωπόνος - Αρχιτέκτων τοπίου